تست تنفسی
روشی است که به صورت آزمايشات پاراکلينيکال جهت کشف نارسايی های ريوی استفاده می شود. در بين آزمون های عملکرد ريه، آزمون اسپيرومتری بيشتر مورد استفاده قرار مي گيرد که با توجه به اهميتشان طبق ماده 99 قانون کار و مواد 88 و 90 قانون تامين اجتماعي در مورد معاينات دوره اي انجام می شود. بايد به اين نکته مهم نيز اذعان داشت، که در صنايع جهت بررسی عملکرد ريه، اسپيرومتری مهمترين، در دسترس ترين و کم هزينه ترين آزمون می باشد.
اسپيرومتری:
عمل انجام شده توسط دستگاه اسپيرومتر را اسپيرومتری می نامند. اسپيرومتر دستگاهی است که توسط آن حجمها و ظرفيتهای ريوی اندازه گيری می شود. به برگه ای که دستگاه شاخص ها را روی آن ثبت می کند، اسپيروگرام می گويند.
اهداف اسپيرومتری:
1) ارزيابی فعاليت پايه ريه(افرادی که قرار است در مشاغلی شروع به کار کنند که با مواد آسيب رساننده به ريه سر و کار خواهند داشت، بهتر است قبل از استخدام و شروع به کار مطالعه اسپيرومتری به صورت پايه انجام شود.)
2) به عنوان تست غربال گری و تشخيص زودرس بيماريهای ريه که فاقد علائم بارز می باشند.
3) پيگيری برخي از بيماريها و پاسخ آنها به درمان.
4) در بررسی بيماران مبتلا به سرفه مزمن، تنگی نفس يا راديوگرافی غير طبيعی از قفسه سينه.
5) ارزيابی کلی شدت بيماريهای انسدادی و تحديدی ريه.
6) بررسی پاسخ بيمار به داروهای گشاد کننده برونش.
7) پيش بينی ريسک اعمال جراحی.
8) جهت تعيين ناتوانی تنفسی در بيماريهای شغلی.
